De verukkelijke vallei van de Tyne heeft geen gebrek aan uitstekende uitzichten, maar het mooist is mijns inziens dat wat gezien wordt door iemand die langs de Side loopt.α In de schaduw van het Monument, langs de klassieke zuilen van het Theatre Royal (Koninklijk Theater) en over Grey Street zodra zij Dean Street wordt, en eindelijk rechtsaf naar de Side op de bodem, dan zal de gelukkige reiziger zien dat de gigantische groene boog van de brug over de Tyne boven hem torent, als een kolos.
Ik weet niet of een foto ooit kan weergeven hoe het is om onder die brug te staan. Maar een van de meest opmerkelijke dingen over dit uitzicht heeft niets te maken met het uitzicht zelf. Stel je voor dat onze reiziger nu langs de kade loopt, totdat hij aan een leeg stuk grond komt, en dan halverwege een stel rottende houten trappen oploopt. Hij zal zich vergapen aan het twééde mooiste uitzicht van de stad: een prachtige panorama op elke brug tussen de twee oevers van de machtige Tyne.
We verdienen deze stad niet.
Ik had geen fles water meegenomen, want ik wou aanvankelijk alleen maar naar het stadscentrum en terug: het roekeloze idee om helemaal naar Wallsend te gaan kwam spontaan in me op, al ver van huis. De hele weg gaan zonder fles bleek al snel een slecht idee, dus ik klom naar de lokale buurtwinkel — en, godenzijdank, zij hadden al het flessenwater dat iemand ooit zou willen!
Helemaal gehydrateerd, ik was klaar om verder te lopen… maar toen zag ik een wonderbaarlijke ding. Een klein parkje, een opening van groen met een paar banken en inscripties op de grond, verscholen tussen een woonwijk en een bouwplaats. Ik nam enkele foto’s. Ik zou ze graag laten zien, maar helaas, tussen dese reis en het schrijven van deze post werd mijn gsm gestolen.
Als je toch een bezoek wilt brengen, het is dat parkje naast 5 Belmont Street. Google weigert me een echt adres te geven, maar je kunt het niet missen!
Een verslag van mijn denkproces wanner ik het bovenstaande gebouw zag:
- Dat gebouw ziet er zeer diabolisch uit, maar ik kan niet precies zeggen waarom…
- Ik ga het bedrijf opzoeken.
- Ah, een fossiele-energie-bedrijf — ze zijn tóch diabolisch!
Over een fiets- en voetgangersbrug dichtbij kwam it wat graffiti tegen die echt de moderne Engelse psyche samenvatten: een poster van Extinction Rebellion", een doorgestreept „EDL”,β en een pik en kloten.
Ik droeg een plaat van HMV (Hot Fuss, door de Killers, als je het zo nodig moet weten) de hele weg mee, en laat me je vertellen, mijn armen deden aan het eind ervan echt pijn! Tenminste kwam zij een tas…
Om af te sluiten, hier zijn vier foto’s die niet interessant genoeg waren voor een volledige sectie, en een kaart van mijn tocht. Bedankt voor het lezen!
