The GardenDespatches from The Satyrs’ Forest

Page 17

Wc-wandelaars, hartaanvallen, en een paranoĂŻde BBC

¡ Getagd als Joe Ashton, Leslie Spriggs, parlement, politiek ¡ Laat een reactie achter

Via Hansard, het officiĂŤle verslag van het Britse parlementaire debat, laat het toenmalige Labour-parlementslid Joe Ashton ons weten wat voor onzin er gebeurde toen de regering een meerderheid van min zeventien had:

Wij hadden vroeger een wc-wandelaar. Wanneer de division bellÎą rinkelde hadden we een boven- en beneden-wc-wandelaar die alle toiletten afliep om te zien of iemand opgesloten zat. We keken onder de deur voor voeten, en als we ze zagen, dan keken we er boven. Als die mens ĂŠĂŠn van hun was liet we hem achter; als hij ĂŠĂŠn van ons was, dan haalde we hem eruit, zoms met een schroevendraaier om de deur van buitenaf te openen. Dat was het soort onzin dat zich voordeed toen het kamer stemde.

Ik herinner me het beroemde geval van Leslie Spriggs, toenmalig lid voor St. Helens. Er was een staking van stemmen en hij werd naar het kamer gebracht in een ambulance, nadat hij een ernstige haartanval had gehad. De twee Whips gingen in de ambulance kijken, en daar lag Leslie Spriggs, alsof hij dood was. Ik geloof dat John Stradling Thomas tegen Joe Harper zei: „Hoe weten we dat hij nog leeft?” Dus hij leunde voorover, draaide aan de knop van de hartmachine, het groene lichtje ging rond, en hij zei: „Daar, je hebt verloren — het is 311.” Dat is een absoluut waar verhaal. Het is het soort onzin dat vroeger gebeurde. Niemand gelooft het, maar het is waar.

[...]

Toen het parlement voor het eerst op televisie werd uitgezonden, zond de BBC de eerste drie dagen alles uit wat door de luidsprekers kwam. Het was lasterlijk, het was ongelofelijk grof, maar het was hilarisch. De BBC raakte in paniek en zei: „Iemand zal ons aanklagen wegens smaad. Als het in Hansard staat is het oké, maar als het niet in Hansard staat worden we aangeklaagd voor smaad.” Dus de BBC stopte met alles uit te zenden; nu blokkeren ze de uitzending zodat mensen alleen „hear, hear, hear” horen. Ze zijn doodsbang om aangeklaagd te worden voor smaad.

Bog trotters, heart attacks, and a paranoid Auntie

¡ Tagged as the BBC, Joe Ashton, Leslie Spriggs, parliament, politics ¡ Leave a comment

Via Hansard, the official record of British parliamentary business, then–Labour MP Joe Ashton informs us of the sort of nonsense that went on when the government had a majority of minus seventeen:

We used to have a bog trotter. When the Division bell rang, we had a top and bottom bog trotter whose job it was to run around all the toilets to see if anyone was locked in. We had to look under the door for feet and, if seen, we looked over the top. If that person was one of theirs we left him, if it was one of ours, we got him out — if necessary with a screwdriver to unlock the door from the outside. That was the sort of nonsense that occurred when the House divided.

I remember the famous case of Leslie Spriggs, the then Member for St. Helens. We had a tied vote and he was brought to the House in an ambulance having suffered a severe heart attack. The two Whips went out to look in the ambulance and there was Leslie Spriggs laid there as though he was dead. I believe that John Stradling Thomas said to Joe Harper, “How do we know that he is alive?” So he leaned forward, turned the knob on the heart machine, the green light went around, and he said, “There, you've lost — it's 311.” That is an absolutely true story. It is the sort of nonsense that used to happen. No one believes it, but it is true.

[...]

When Parliament was first broadcast, for the first three days the BBC broadcast everything that came through the loudspeakers. It was libellous, it was unbelievably crude, but it was hilarious. The BBC panicked and said, “Somebody will sue us for libel. If it is in Hansard it is okay, but if it is not in Hansard we will be done for libel.” So the BBC stopped broadcasting everything; now, it jams the broadcast so all people hear is, “Hear, hear, hear.” It is terrified of being sued for libel.

This stems from a 1997 debate on the modernisation of parliamentary procedure. More anecdotes from the same speech can be found on the other side of the link.

Notities van een wandeling door Newcastle

¡ Getagd als Newcastle, Northumberland (nl), reizen, Tyne en Wear, Wallsend ¡ Laat een reactie achter

De verukkelijke vallei van de Tyne heeft geen gebrek aan uitstekende uitzichten, maar het mooist is mijns inziens dat wat gezien wordt door iemand die langs de Side loopt.Îą In de schaduw van het Monument, langs de klassieke zuilen van het Theatre Royal (Koninklijk Theater) en over Grey Street zodra zij Dean Street wordt, en eindelijk rechtsaf naar de Side op de bodem, dan zal de gelukkige reiziger zien dat de gigantische groene boog van de brug over de Tyne boven hem torent, als een kolos.

De Tyne Bridge, een hoge groene boog over de rivier, overeind gehouden door twee kolossale torens van zandsteen en baksteen.
Foto door Alex Liivet. CC BY-2.0.
Een krakkemikkige oude trap leidt naar een gebied dat verborgen is door overgroeid struikgewas.
De rottende houten trap, zoals te zien op Google street view.

Ik weet niet of een foto ooit kan weergeven hoe het is om onder die brug te staan. Maar een van de meest opmerkelijke dingen over dit uitzicht heeft niets te maken met het uitzicht zelf. Stel je voor dat onze reiziger nu langs de kade loopt, totdat hij aan een leeg stuk grond komt, en dan halverwege een stel rottende houten trappen oploopt. Hij zal zich vergapen aan het twĂŠĂŠde mooiste uitzicht van de stad: een prachtige panorama op elke brug tussen de twee oevers van de machtige Tyne.

Zeven bruggen over de Tyne, geflankeerd door de oude gebouwen van Newcastle aan de rechterkant en de moderne regeneratie van Gateshead aan de linkerkant.

We verdienen deze stad niet.

Ik had geen fles water meegenomen, want ik wou aanvankelijk alleen maar naar het stadscentrum en terug: het roekeloze idee om helemaal naar Walls­end te gaan kwam spontaan in me op, al ver van huis. De hele weg gaan zonder fles bleek al snel een slecht idee, dus ik klom naar de lokale buurtwinkel — en, godenzijdank, zij hadden al het flessenwater dat iemand ooit zou willen!

Helemaal gehydrateerd, ik was klaar om verder te lopen… maar toen zag ik een wonderbaarlijke ding. Een klein parkje, een opening van groen met een paar banken en inscripties op de grond, verscholen tussen een woonwijk en een bouwplaats. Ik nam enkele foto’s. Ik zou ze graag laten zien, maar helaas, tussen dese reis en het schrijven van deze post werd mijn gsm gestolen.

Als je toch een bezoek wilt brengen, het is dat parkje naast 5 Bel­mont Street. Google weigert me een echt adres te geven, maar je kunt het niet missen!

Een kwaadaardig uitziend kantoorgebouw naast een gigantische witte kubus met het logo "TechnipFMC".

Een verslag van mijn denk­proces wanner ik het boven­staan­de gebouw zag:

  • Dat gebouw ziet er zeer diabolisch uit, maar ik kan niet precies zeggen waarom…
  • Ik ga het bedrijf opzoeken.
  • Ah, een fossiele-energie-bedrijf — ze zijn tĂłch diabolisch!

Over een fiets- en voet­gangers­brug dichtbij kwam it wat graffiti tegen die echt de moderne Engelse psyche samenvatten: een poster van Extinction Rebellion", een doorgestreept „EDL”,β en een pik en kloten.

Graffiti op een blauwe brugmuur. Van links naar rechts: Een XR poster met 'Act Now', 'Kyle', 'EDL' (doorgestreept), 'Erok', 'FLK', en een lul en kloten.

Ik droeg een plaat van HMV (Hot Fuss, door de Killers, als je het zo nodig moet weten) de hele weg mee, en laat me je vertellen, mijn armen deden aan het eind ervan echt pijn! Tenminste kwam zij een tas…

Om af te sluiten, hier zijn vier foto’s die niet interessant genoeg waren voor een volledige sectie, en een kaart van mijn tocht. Bedankt voor het lezen!

  • We kijken van een trap af, omringd door bomen, naar de rivier.
Van links naar onder: Een foto naar beneden kijkend van kort na het tweede mooiste uitzicht; een mooi uitzicht op de AkzoNobel fabriek op de tegenoverliggende oever van de rivier; een of andere toren; en het letterlijke „Wall’s end”.

Notes from a walk through Newcastle

¡ Tagged as Newcastle, Northumberland, Tyne and Wear, visits, Wallsend ¡ Leave a comment

The gorgeous gorge that is the Tyne valley has no shortage of winsome views, but the most beautiful, in my opinion, is that which appears to one who goes down the Side.α In the Monument’s shadow, after passing the classical columns of the Theatre Royal and descending Grey Street as it becomes Dean Street, finally taking a turn onto the Side at the bottom, the lucky traveller will find themself towered over by the behemoth that is the Tyne Bridge:

The Tyne Bridge, a soaring green arch over the river, held up by two hulking sandstone-brick towers.
Photo by Alex Liivet. Licenced under CC BY-2.0.
A rickety old set of stairs leads into an area obscured by overgrown shrubbery.
The rotting wooden stairs, as seen on Google street view.

I’m not sure any photograph can ever match what it’s like to be there under that bridge. One of the most remarkable things about this view, though, has nothing to do with the view itself, but rather what happens if one walks down the Quayside for a little while, reaches an empty brownfield plot, and clambers up a set of rotting wooden stairs to its right. Because, inexplicably, just a few metres from the most beautiful view in town, one can find the second most beautiful view in town, a glorious lookout on every bridge linking the two banks of the river.

Seven bridges across the Tyne, flanked by Newcastle’s old buildings on the right and Gateshead’s modern regeneration on the left.

We don’t deserve this city.

I had initially neglected to bring a water bottle along with me; i had only intended a quick jaunt to the centre of town and back, and the foolhardy idea of walking all the way to Wallsend came to me spontaneously. This quickly proved a bad idea, and so i made a trek up to the corner shop, who thankfully had all the bottled water anyone could ever want or need.

After leaving fully rehydrated and ready to walk back, i noticed the most wonderful little thing. A parklet, this small opening of green space with some benches and inscriptions, tucked between a housing area and a construction site. I took some pictures — i would have loved to show them to you, but alas, my phone got stolen in the intervening time between this trip and me writing this post, taking the photographs with it.

Nevertheless, if you’d like to visit (or live vicariously through Google street view), it’s that little park adjacent to 5 Belmont Street. (Google stubbornly refuses to give a proper address, but you can’t miss it!)

An *exceedingly* evil looking office building next to a gigantic white cube bearing the logo "TechnipFMC".

An account of my thought process upon seeing the above building complex:

  • That building looks exceedingly evil, but i can’t quite place my finger on why…
  • I’m going to look the company up.
  • Ah, a fossil fuel company — they are evil!

Just a few yards ahead, crossing a foot-and-cycle bridge, i happened upon some strikingly relevant graffiti, alongside some other pieces which really sum up the modern English psyche: an Extinction Rebellion poster, a crossed out “EDL”,β and a cock and bollocks.

Graffiti on a blue bridge wall. Left to right: An XR poster saying 'Act Now', 'Kyle', 'EDL' (crossed out), 'Erok', 'FLK', and a cock and bollocks.

I carried a record from HMV (the Killers’ Hot Fuss, if you must know) the whole way, and let me tell you, my arms were positively aching by the end of it! At least i had a bag…γ

To sign off, here are some photos whose stories weren’t interesting enough to make the cut, as well as a map of the journey. Thank you for reading this disjoint mess.

  • Looking down a set of steps surrounded by trees, onto the river.
Top left to bottom: A picture looking downwards from shortly after the second best view; a nice view of the AkzoNobel factory on the opposite bank of the river; some tower; and the literal wall’s end of Wallsend.

Links for the 18th of June

¡ Tagged as links ¡ Leave a comment

Ik ben net klaar met die nieuwe comedyspecial van Bo Burnham die iedereen zo opgetogen over is. Het was geweldig: ik heb gelachen, de liedjes boren hun weg in mijn hoofd, de baard staat hem goed… maar ik kan niet geloven dat ik een lied genaamd „White Woman’s Instagram” moet toevoegen aan de lijst van muziek waar ik naar heb gehuild!

Links voor 4 juni

¡ Getagd als koppelingen ¡ Laat een reactie achter